176 WWE starten met Iphone

De vorige blog is niet verspreid doordat  ik Thunderbird (het emailprogramma) niet onder controle kreeg. Wanneer het me nu wel lukt dan zijn er twee blogs voor één prijs.

Waarom de wwe starten met behulp van de Iphone?

Vorig jaar op de oldtimershow in Lelystad was er een leuk groepje wegenwachtvoertuigen, waaronder een echte eend met echte wegenwachters aan boord. Het kan aan mij liggen maar ik kreeg de indruk dat mijn plastic eend niet zo in de smaak viel. Wat echter wel een positieve reactie gaf was het op afstand bestuurbare zwaailicht. De kans is dus aanwezig dat de echte eend inmiddels ook van deze feature is voorzien.
Om de voorsprong te behouden, (hier kan je een psycholoog op loslaten, ik weet het), heb ik bedacht dat de wwe van afstand te starten moet zijn. Je hebt er niets aan, ook dat weet ik, maar het is toch een aardige uitdaging.

Men neme een Arduino Uno clone (8 euro), dit zijn kleine programmeerbare computertjes, en voedt deze op met een programma die er voor zorgt dat er relais bediend kunnen worden.

Een bluetooth module, een stabiele voeding voor de Arduino (de 12 volt van de eend wil wel eens pieken), een extra voeding voor de relaiskaart (de Arduino kan de benodigde spanning niet leveren) en de relaiskaart zelf en aan het werk.
Het geheel ziet er zo uit:

Vijf componenten met wat onderling aansluitingen en wat aansluitingen naar de wwe.

Het eerste relais doet hetzelfde wat de contactsleutel in de eerste stand doet: het geeft spanning op de delen die dat nodig hebben (spanningsregelaar, bobine etc.).
Dan pas kan het tweede relais bediend worden die de motor laat starten. Aan de veiligheid is gedacht: een visuele controle: (de versnelling staat in de vrijstand en er staan geen levende wezens voor en achter de wwe).
Relais drie wordt gebruikt om wat lichten te laten knipperen. Relais vier weet ik nog niet, misschien nog meer onzin zoals toeteren of zo.

In de appstore is een app te koop (Arduino manager) die je kunt opvoeden met programmeerbare knoppen.
In de afbeelding zijn er drie knoppen geprogrammeerd Contact, Start en Alarmlichten.
'Contact' is een aan/uit knop, een soort sleutelidee,  'Start' is een knop die zowel een signaal stuurt wanneer deze ingedrukt als weer losgelaten wordt en 'Alamlichten' is ook een aan/uit knop.

De Arduino manager laat het toe om allerlei analoge gegevens uit te lezen zoals temperatuur, stroomsnelheid en verzin het verder maar. Een optie is het vertalen van spraak naar de bluetooth commando's, dus in principe is het brullen van "START" voldoende (KIT uit Knight Rider).

Gisteren het op afstand starten getest en het werkt. Snel weer uitgebouwd want ik moet er niet aan denken dat er ergens een bluetooth signaaltje binnenkomt (theoretisch kan dat niet) dat de motor laat starten onder het rijden. Maar in Lelystad gaat het geheel er weer even in.
Op naar het volgende project.

175 Meten is weten

Niet dat er in de tussentijd niets gebeurd is maar het was allemaal niet zo spannend. De wwe heeft z'n tweejaarlijkse APK ondergaan maar daarover later. Eerst dit.

Lichten aan laten staan, dus bij het starten volledige stilte. Snel een oude accu gepakt die continue aan de druppellader staat en nog voldoende power heeft. Achter in de wwe zit een aansluiting voor accu kabels dus vastmaken en power. 'Klik' zegt de startmoter en daar houdt het mee op. Vreemd.
Reserve auto gepakt en de volgende dag maar eens gekeken. De 'wet van behoud van ellende' zegt dat je rekening moet houden met twee kapotte dingen in zo'n situatie. Je weet alleen nooit wanneer die wet in werking treedt.
Eerst maar eens de zekeringen bekeken. Alles in orde. Van de glaszekeringen de aansluitingen schoongemaakt en maar weer eens gestart. Sleutel omdraaen en lopen. Motor uit, motorkap dicht en even later op pad met de auto. Dacht ik. 'Klik' zegt de startmotor en daar houdt het mee op.
Dus een herhaling van zetten totdat mijn oog valt op een zekeringhouder die een zekere afwijking heeft.

Op de foto is de stand van de aansluitingen ietwat overdreven maar het was wel de boosdoener. De houder vervangen en probleem opgelost. Na een rit zag ik dat er nog wat draden onder de motorkap uitstaken. Vergeten de multimeter te verwijderen. Die was dus tijdens het rijden op de starterkrans gevallen met het volgende resultaat.

Achterzijde:

Voorzijde:

Het display doet het nog!

Het doet denken aan wat met vroeger zei over de eerste Philips radio's: "Spelen doen ze niet maar wat een licht dat het geeft!"

Nog even over de eerste foto. De kenner herkent onmiddellijk de wegenwachtkleur. Dit is het:

Mijn vrouw wilde zo'n kussen niet voor mij maken dus heb ik het maar op Marktplaats gekocht.

 Binnenkort starten de oldtimer bijeenkomsten weer. Vorig jaar in Lelystad 'stal ik de show' met een op afstand bestuurbaar zwaailicht. Niet dat dat iets toevoegt maar ik vind dat leuk om te maken. Zelfs een kritische mederijder met een echte wegenwachteend was onder de indruk. Dus dit jaar wordt het versie 2.0 (zoals Leen APK het uitdrukte). Er zijn momenteel zeer goedkope computertjes in de handel zoals bijvoorbeeld de Arduino:

Deze kost 8 euro, maar ze zijn er voor minder. Daar kun je bijvoorbeeld een stoplicht mee aansturen, hieronder in de proefopstelling verbeeld door Ledjes, maar wat relais er tussen en het echte stoplicht werkt.

Via de Iphone met Bluetooth heb ik zojuist het rode stoplicht aangezet. Vanzelfsprekend gaat eerst het oranje licht aan waarvan de duur instelbaar is.
De wwe krijgt iets dergelijks aan boord. Via de Iphone kan ik dan de lichten aan zetten, toeteren en zelfs starten. Je hebt er allemaal niets aan, ik weet het, maar ik vind het gewoon leuk en leerzaam.
Het starten weet ik nog niet want voordat je het weet (versnelling niet in zijn vrij) zie je de wwe het water in rijden.
En dan nog de APK:
Op de bonnefooi naar Leen APK gereden, 1 ashoes lek. Had ik toch maar eerst gekeken. Maar Leen heeft de ashoes snel vervangen door een neopreen exemplaar, een ontwikkeling van de Burton boys.
Voor de lezers met facebook: Leen APK
Voor de lezers zonder:

 
Dat was het voor even.

174 Dienstverlening uitgebreid

Omdat het rondrijden in de wwe een lucratieve business is, (er zijn niet voor niets concurrenten van de wegenwacht op het toneel verschenen), hebben we besloten de dienstverlening op een nog hoger plan te trekken.
Wel wilden we dezelfde doelgroep bedienen. Een advertentie op marktplaats zette mij aan het denken.

Dit was niet de goede keuze, de afgelopen maanden meldde zich niemand aan de deur terwijl het bedrag dat we rekenen zeer bescheiden is.
Dan de volgende advertentie:

Bondskampeerplaats. Wij hebben achter het huis weliswaar een behoorlijk grasveld maar a. dat is gemeenschappelijk en b. de gemeente geeft geen vergunning.
Bondsrijwielhersteller. Gezien de desillusie met de pomp, geen optie.
Bondscafe. Krijg ik er niet door.
Bondsvacantieoord. Vakantie schrijf je met een k.
Bondshotel. Hoezo 'ik vertrek'. Lekker thuis mensen ontvangen (wij hebben een ruime logeerkamer met een eenpersoonsbed en een onderschuifbed) op eigen terrein.
Niet langer nagedacht en voila:

Wij voeren wel een selectief toelatingsbeleid (zo lang als dat mag), en geven hieronder een indruk van de gasten die wij verwachten.

Een haal en breng service behoort tot de mogelijkheden.

 We wachten in spanning af.

173 Zonde

Omdat ik de laatste dagen al pompend door het leven ging (pompend remmen, om toch nog druk op de remklauwen te krijgen) besloot ik een nieuwe HRC (Hoofd Rem Cylinder) te gaan kopen bij mijn favoriete leverancier. Klinkt altijd goed zo'n afkorting, 'deskundigen' spreken altijd over de HC wanneer zij de Hoofd Conducteur bedoelen.

Ziet er zo uit:

in onderdelen. Al die losse delen kun je kopen als revisieset maar dat wordt zwaar afgeraden. Remmen zijn van tijd tot tijd best belangrijk en daar moet je niet op bezuinigen.
Tot zo ver is het verhaal wwe gerelateerd, de HRC is gemonteeerd en het pompen is afgelopen.
Op de heenweg stuitte ik op een versperring die door de Hermandad, voor de jongeren onder ons, de pliesie, was opgeworpen vanwege een brandende auto. Waar precies en wat voor auto zie je hier:
(eigen foto met de nieuwe iphone, het wit is schuim, onder de auto nog vlammetjes van lekkende benzine)

De eigenaar die er bijstond was erg onthutst, hij was er 10 jaar mee bezig geweest om de wagen in deze staat te krijgen en hij was nu onderweg naar een auto bekleder. Het afgelopen weekend had hij nog aan de auto gesleuteld. Wat precies heb ik maar niet aan hem gevraagd. Maar ik leef met hem mee.
Meer en betere foto's hier:

Regio15

Straks een proefritje met de nieuwe remmen, moet ik misschien weer een stukje schrijven......

Ik hoop het niet, geen nieuws is dus goed nieuws.

172 Hoe ik de wwe-sleutels kwijtraakte boven(!) het IJsselmeer

Er zijn niet veel manieren om dat te laten gebeuren, een manier is vanuit een vliegtuig. Hier het verhaal.

Het vliegtuig:

Een Cirrus SR 20.

Een van de bijzonderheden van dit vliegtuig is dat het in noodgevallen kan dalen aan een parachute.
Daar zijn beelden van op internet maar of je daar nu vrolijk van wordt........
(Klik op de afbeelding om te huiveren).

Maar goed, zo erg was het in ons geval niet.

De checklist:

Volledig (een enorme hoeveelheid punten)

en een uittreksel:

en het gaat in deze om punt "3: Doors closed and latched." Dat waren ze wel degelijk: dicht en vergrendeld. Maar door een mankement bleek de vergrendeling van de deur aan de passagierskant aan de onderzijde niet goed te werken. Niet te zien voor de piloot, wel voor de passagier maar die heeft meer verstand van ww-eenden.
Na het opstijgen werd het door de herrie en kou duidelijk dat er een kier bij de deur zat die er niet hoorde. Een non issue, geen reden om terug te keren. Een paar jassen ervoor en doorgaan.
Juist met mijn jas (met de autosleutels) ging het mis.
Het plaatje laat het zien:

Het drukverschil in de cabine en de plek boven de vleugel was blijkbaar zo groot dat de jas met enorm geflapper naar buiten werd gezogen. En dat op 500 meter boven het IJsselmeer.

De gevolgen:

De jas is en blijft weg. De wwe moest op het vliegveld met behulp van wat verbindingen buiten het contactslot om gestart worden. En, zo als het een eendrijder betaamd, moest ik met een bezinestand onder de nul naar huis rijden. Dat lukte. Het waren de enige sleutels dus het zal wel een ander contactslot worden. En de tankdop moet er af. Gaat wel lukken.

Bonus:

Om een beetje bij te komen van het verhaal en weer wat dichter bij de wegenwacht te komen, dit prachtige lied:

 

Tot een volgend avontuur.

171 Wegenwachteend te koop

Nee, niet die van mij!

Die stond vorig weekend nog in Kevelaer:

onder het bordje Bury St. Edmunds-Strasse. Bury is de zusterplaats van Kevelaer en is de geboorteplaats van Lydia. Wie is Lydia ook weer?

Dit is Lydia, momenteel te koop bij hoffmann voor een belachelijke hoge prijs.

Welke is dan wel te koop?
A. De originele wegenwacht eend van Cor (gele rijder).

 Cor heeft een luxeprobleem: te veel Citroëns.

B. Een andere gele rijder met hetzelfde probleem is Meint.
Meint adverteert bij  Speurders

Via intypen van het kenteken bij de RDW zijn de voertuiggegevens in te zien.

Hartelijk welkom als nieuw lid van De Gele Rijders!

En Meint bracht mij op een idee. Een echt overzicht(je) van de bouw van de wwe had ik niet.
Dus wat foto's op een rijtje gezet en er een albumpje van gemaakt.
Hier te zien:

bouw wwe 2012

Veel kijkplezier.

170 Teken van Leven

Niet dat er niets is gebeurd de afgelopen tijd, maar afgelopen weekend een hoogtepunt(?).

Zelfs TV-West pakte groots uit met een verslag onder de titel:

Nostalgisch blik in het centrum van Voorschoten

ZIEHIER

en de wwe er even uitgelicht:

 Ingeklemd tussen een Amerikaan zonder vooruitzichten en een boom. Maar dat blik! Links op de voorgrond in zijn geheel te zien (met vlag), rechts nog een glimpje van het tweede blik.

De titel had eigenlijk in het meervoud gemoeten: "nostalgische blikken".

De jury had er oog voor, de tweede prijs in de categorie vrachtvoertuigen!?

Maar net als Dafne schippers:

18 aug. 2016 - Dafne Schippers: 'Absoluut geen' vreugde over zilver. Ze gooide haar spikes woedend tegen de grond na een blik op het scorebord.

reageerde ik teleurgesteld.

 

 Eerder op de dag was er al iemand langsgelopen die de zelfbouw echt helemaal niets vond. Zijn voorkeur ging uit naar een Volkswagen Kever die verderop in de straat een beetje stond te vergaan. Maar helemaal origineel! Niets aan veranderd! Door de tand des tijds in deze toestand gebracht! Zo mooi!

Nou, dan heb ik er nog wel een voor deze mijnheer.

Teleurgesteld zijn we naar huis gegaan.