De evenementenman (Edwin van Veller) van de Mehariclub had mij gevraagd om met de wwe te komen, dan kon hij deze eens zien (en bewonderen natuurlijk). De naam Van Veller is in de Mehariwereld een begrip, Pa en Ma en broer Philip bezitten gezamenlijk een stuk of wat Mehari's waaronder een 4-wiel aangedreven. Ze hebben allen (de Mehari's) een naam, zo is er Kratje (met Heineken logo), Tomaatje, Gifkikker en zo nog wat. Ik houd het allemaal niet zo bij.
Edwin, de spil in het geheel, heeft inmiddels een huis met 'schuurtje' in Horssen (monument) waar hij zijn hobby uit kan leven. De schuur heeft drie verdiepingen. Een bouwlift zorgt ervoor dat ook de bovenverdiepingen volledig benut kunnen worden. Op de foto ongeveer de helft van de benedenverdieping.
De rit startte bij zijn woning en ging door het mooie land bij Druten.
Hier een overzichtsfoto van de aankomst bij het huis (bij de Mehari vlag) en rechts daarvan het dak van het 'schuurtje'.
Mooi weer en twintig Mehari's gevolgd door de wwe. Dat oogstte bij veel toeschouwers minstens een glimlach.
Halverwege de rit een stop waar de eerste en enige hulpverlening bestond uit het ter beschikking stellen van twee steeksleutels om een versnellingspook vast te zetten. En lekker bijpraten met de andere rijders. Twee maal een verhaal gehoord over een versnellingsbak die de geest gaf bij het achteruitrijden. En één keer het bijna zien gebeuren. Er zit in de versnellingsbak een moer die geborgd is en die los kan raken als er te wild (plotseling koppeling op laten komen bijvoorbeeld) achteruit gereden wordt. Goed voor de garages maar niet voor de rijders.Misschien handig om dit in het Mehariblad te vermelden.
Bij de ontvangst en terugkomst in Horssen was de ontvangst groots. Koffie, thee, limonade en de bekende Brabantse vlaai (bestaat deze?). Kortom, een geslaagde dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten